จักขอตั้งปณิธานทะยานอยาก จักทะนงคงในศักดิ์แม้ยากไร้จักสร้างคุณหนุนแผ่นดินก่อนสิ้นใจ จักนำชัยเอาชื่อให้ลือชา

ตอนเด็กๆทุกคนคงเคยโดนคุณพ่อคุณแม่ดุ “อย่าอ่านการ์ตูนให้มันมากนักเลยลูก ไร้สาระ อ่านหนังสือหนังหาซะมั่ง” ในความคิดของบุคคลทั่วไป การ์ตูนนั้นคือสิ่งที่เราอ่านเพื่อการบันเทิง แม้บางเรื่องอาจจะมีเนื้อหาเครียดบ้าง หรือมีพื้นฐานมาจากเเรื่องจริง แต่สุดท้ายก็ถูกมองว่าเป็นสิ่งเพื่อการผ่อนคลาย สนุกสนาน ไม่ได้ถูกจัดให้อยู่ในระดับที่จะมีอะไรเป็นแก่นสารแก่กระบวนการความคิดได้ เท่ากับนวนิยายหรือวรรณกรรมอื่นๆ ซึ่งผมก็ไม่ได้จะโต้เถียงอะไรเพราะโดยส่วนมากมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ หากแต่ก็มีการ์ตูนบางเรื่องซึ่งอาจจะนับเป็นข้อยกเว้นได้ ตอนแรกๆที่ผมแนะนำเพื่อนให้อ่าน หงสาจอมราชันย์ นั้นเพื่อนถามว่ามันดียังไง ผมบอกว่ามันมีเนื้อเรื่องที่ดีมากๆ เป็นหนังสือการ์ตูนที่ให้อะไรกับผมเยอะทีเดียว เพื่อนผมฟังแล้วหัวเราะ ประมาณว่า พูดจริงพูดเล่นนี่ การ์ตูนนี่นะ.ผมอ่าน หงสา ครั้งแรกโดยไม่มีใครแนะนำเลย ทีแรกสะดุดตากับหน้าปกและลายเส้น ที่แปลกแหวกแนวออกไปจากเรื่องอื่นๆ แต่พอเห็นชื่อคนแต่งเท่านั้นผมก็คว้าหมับทันทีเลยครับ เพราะชอบใจกับการประพันธ์เนื้อเรื่องของอาจารย์ Chang Mou (เฉิน เหมา) จากเรื่อง “อมนุษย์ สามก๊ก” และ “เทพวิบัติ” เหลือเกิน ชอบจริงๆ วันนี้จะขอบังอาจนำเนื้อหาของ อมนุษย์ สามก๊ก บางตอนให้ทุกท่านได้อ่านกันเล่นๆดู ขงเบ้งเมื่อวัยหนุ่มนั้นถูกขุนพลอุยเอี๋ยนหยามเหยียดเมื่อครั้งจะเข้า ด้วยฮองโจที่เมื่องเจียงแฮ โชคดีที่ได้ฮองตงชี้แนะค่อยฮึดสู้สลัดความท้อแท้ ยอมสู่ขอบุตรีของคหบดีเมืองเก็งจิ๋ว โดยไม่ได้นำพาว่านางจะมีรูปโฉมอัปลักษณ์เพียงใด เพียงเพื่อหวังโอกาสไต่เต้าในหน้าที่การงาน ภายหลังได้รับความไว้วางใจจากเล่าปี่แต่งตั้งเป็นกุนซือ แต่แล้วเขาก็ต้องพบกับอุยเอี๋ยนอีกครั้ง และเป็นจุดเริ่มต้นของความขัดแย้งทั้งมวล ครั้งนั้น เล่าปี่… Continue reading →

เมื่อฝนซาฟ้าเริ่มสาง น้ำตาจางก็หายเศร้าแดดกลบลงลบเงา ที่ปวดร้าวค่อยชินชา แดดอบไอดินอุ่น ก็หอมกรุ่นละมุนมาแม้ดอกรักจะโรยรา แต่ยอดหญ้ายังหยัดยืน จะเอาอะไรกับชีวิต ฟ้าลิขิตไม่อาจขืนพลาดผิดไม่คิดคืน โศกสะอื้นก็เท่านั้น